Veel loopt weer ietsje beter in het land en de wereld en toch blijft het nog een rare tijd. Ondernemers hebben het moeilijk in verschillende branches en daarnaast staan nieuwe ondernemers op en komen er ook verschrikkelijk mooie initiatieven voorbij. Mijn hart gaat uit naar de theaterindustrie, de evenementenbranche, de podiumkunsten, de zzp’rs en nog zoveel meer.
Ik hoop dat het met jou in ieder geval goed gaat en dat je dit gezond en wel leest.
Als je mij op Instagram volgt zie je dat ik sinds de lockdown meer ben gaan wandelen, met behulp van de ommetje app van de hersenstichting. Ik word er blij van, het stimuleert mij om fysiek in beweging te blijven en uit de laptop te komen.
Iedere dag post ik op Instagram en Facebook in mijn korte stories (weet je wel, die rondjes waar je op klikt in je profiel bovenin) dingen die ik tegenkom op de dag en link ze aan een idee, een inspiratie voor jou, zodat ik ook op die manier met je kan connecten.
Wat ik met je wil delen is het volgende:
Mijn klanten komen geregeld binnen met een symptoom:
- Niet durven opkomen voor hun eigen belangen in een team of bij leidinggevenden
- Overspoeld worden met wat ze allemaal moeten van zichzelf
- Blozen in een vergadering of een belangrijk gesprek
- Weinig zelfvertrouwen hebben
- Bang zijn wat anderen van hen denken
- Blijven hangen in een piekermodes
- Anderen gaan over persoonlijke grenzen heen
- Niet weten hoe eigen grenzen te bewaken of aangeven
- Je wordt gezien als een junior maar er zit een senior wat leiderschap en kennis betreft in je en hoe breng je dat voor het voetlicht?
De vraag die eronder zit wil ik graag weten in het proces van persoonlijke coaching en is vaak: Het gevoel van niet goed genoeg te zijn, te ontwikkelen naar:
Hoe kan ik vol zelfvertrouwen mijn leven richting en vorm gaan geven zodat ik echte voldoening ervaar? Dat je elke dag opstaat met een gevoel van: kom maar op met de dag? Met zelfvertrouwen gaat er zoveel anders; je laat jezelf totaal zien en je neemt je eigen plek in.
Mijn uitgangspunt is om voor mijn klant altijd een keuze te creëren:
De connectie met jezelf zo voeden zodat deze past bij jou als een jas, waardoor je steeds meer je gedrag en je vaardigheden gaat trainen die als vanzelf bij jouw nieuwe identiteit, gaan horen. Een identiteit die vol zelfvertrouwen voor zichzelf opkomt, die in verbinding met de ander respectvol laat zien dat hij of zij zichzelf accepteert, waardeert en respecteert.
En daar kan dus best een uitdaging zitten!
Want, wat doen we vaak als vanzelf? Juist: interne dialogen met jezelf voeren om te verantwoorden welke keuze je hebt gemaakt of gaat maken. En dat kost bergen energie:
Wat zal hij van mij vinden als ik nee zeg op dat verzoek?
Ik kan het toch niet maken om niet te gaan, maar ik heb zo geen zin in. Ik vind hen eigenlijk helemaal geen leuk gezelschap, of kan ik niet eens gewoon rust nemen?
Tjee heb ik ja gezegd terwijl ik net deze zondagmiddag even met een boek op de bank had willen zitten…
Of we veroordelen de ander en verzanden in een soort slachtofferhouding bij onszelf: Verzuchtend: “Hij ook altijd, kan hij nou ook niks zelf? Ik doe het wel weer…”
Een paar voorbeelden met dilemma’s uit het dagelijks leven
Herken je dit:
Vrienden
Je hebt net een rustige avond gepland en belt die fijne vriendin op. Je weet dat dit een lang gesprek wordt. Je hebt elkaar al even niet gesproken. Maar je wilt niet direct ophangen want je vindt het ook leuk dat hij/zij belt. Maar je bent zo moe en wilt eigenlijk even niks.
Nu heb je toch al opgenomen, kun je net zo goed het gesprek aangaan. De vriendin ratelt en ratelt en ratelt.
Resultaat is, dat er anderhalf uur voorbijgaat en als je ophangt, bemerk je dat je geen energie hebt gekregen, maar dat het vooral energie heeft gekost. Bijkomend gevolg is dat je nog vermoeider bent dan je al was en niet aan echte ontspanning bent toegekomen.
Conflicterende waarden
Je weekend begint en je wordt uitgevraagd. Normaliter vind je het superleuk, maar je wilt er eerst zijn voor je kinderen, want die eten altijd op deze dag bij jou. En dan wil je er zijn voor hen en niet afdoen met een briefje op tafel bij een magnetron-maaltijd.
Je vrienden reageren een beetje verbaasd: ze zijn toch al groot? Die kunnen toch wel alleen blijven? Dat kunnen ze echt wel hoor!
Je hoort jezelf ook nog het uitleggen en daarmee jezelf verantwoorden, want je wilt de ander niet voor het hoofd stoten en je wilt graag dat ze begrijpen hoe belangrijk je dit vindt.
Gevolg is, dat je met een lullig gevoel zit door de oordelende reactie van de ander, want het is niet zo dat je niet uit wilt, alleen niet op die dag, of zo vroeg op de avond. Toch voel je je onder druk gezet, je bemerkt dat de acceptatiegraad van jouw verhaal eigenlijk nihil is.
Op het werk
Je collega vraagt je even mee te kijken met een stuk dat de deur uit moet en wel het liefst vandaag.
“Ja dat is goed”, heb je al gezegd voordat je erover na hebt gedacht. Je kijkt naar het stuk en ziet dat de tijd alweer vliegt en je bent er ruim drie kwartier mee bezig. Het even is dus niet even maar drie kwartier van je kostbare tijd die je had ingepland om aan jouw eigen opdracht te werken dat een deadline over twee dagen heeft. Tegelijkertijd wil je je collega niet teleurstellen.
Toch baal je, en zeg je tegen jezelf dingen als: Waarom komt hij er nu zo laat mee? Hoezo heeft hij het niet eerder aangegeven in het weekoverleg, dan had je erover kunnen nadenken hoeveel tijd je eraan had willen besteden of dat je het überhaupt wilde doen. Dus je bent al tijd kwijt en dan geef je jezelf ook nog een lekkere negatieve “peptalk”. Want communiceren aan de ander dat je er zo over denkt is weer een ander verhaal.
Goedbedoeld hulp geven
Je ziet dat een ander het lastig heeft. Je gaat er naartoe en biedt je hulp aan.
De ander heeft er geen behoefte aan en je krijgt een vrij botte “rot op” (beetje extreem hè, maar als voorbeeld).
Je denkt, tja lekker dan, graag of niet hoor. “Nou zeg, ik bied nog eens hulp aan”.
Maar eigenlijk ben je over de grens van de ander gegaan, want ook al heb je dit gedaan met een mooie intentie voor de ander, je hield geen rekening met de werkelijke behoefte van de ander. Je wordt als betweter, bemoeial gezien. En laat je dat nou juist niet willen zijn…
Ongeschreven regels
De groep vriendinnen waar je mee uit gaat, neemt het er flink van. Jij wilde wel mee, maar eigenlijk op je uitgaven letten, zodat je het mooi redt deze maand met je uitgaansbudget. Dus je bestelt een iets goedkoper gerecht en houdt het bij spa rood. Bij het einde van het diner wil eigenlijk iedereen de rekening splitten, en hoofdelijk omslaan.
Ach je wilt je niet laten kennen en zegt er niks van. Eigen schuld toch? Had ik dat maar van tevoren moeten zeggen. En, doe vooral niet gierig en wat zullen ze wel niet van je denken als ik er iets van zeg? Ondertussen gaat je uitgaansbudget op. Bovendien, je houdt niet eens van cocktails en wijn. Thuis baal je best wel, want er is een flink gat geslagen in jouw maandbudget.
Wat zou jij doen?
Zou jij wel assertief aangeven op een rustige toon bij het etentje: “Hey jongens, ik ben met splitten 25 euro duurder uit, dus ik houd het even bij mijn eigen rekening”. Ik heb er geen rekening mee gehouden?
Of zou je al pro-actiever durven zijn en geef je van tevoren aan wat je wilt doen met de rekening? Zodat iedereen weet wat hij kan verwachten?
Laat jij je collega achteraf weten hoeveel tijd je het heeft gekost en dat je graag hulp aanbiedt, maar dat je dat dan graag twee dagen van tevoren weet, zodat je rekening kunt houden met je eigen planning?
Het is een leuk experiment met jezelf. Wanneer laat jij je leiden door anderen en wanneer neem jij zelf het initiatief?
De ander kan geen gedachten lezen, dus hoe duidelijk kun jij zelf het initiatief nemen en aangeven hoe je over een dilemma nadenkt?
Hoe kun jij jouw behoefte meer op 1 zetten, zonder dat dit egocentrisch voelt?
Welke woorden kun je gebruiken om helder te communiceren dat je dit wel doet en dit niet?
Welk van de voorbeelden spreken je aan en waarom?
Ik nodig je uit eens een voorbeeld in je eigen leven te bekijken en doe of reageer dan eens anders. Be bold!
Ben benieuwd wat het je op gaat leveren.
Ik kan je ook verder helpen als je met bepaalde dilemma’s geen raad weet.
Hoe ga je wel of niet je grenzen laten vieren of juist bewaken? We kunnen een half uurtje sparren hierover. Stuur mij een bericht, of gebruik deze agenda-pagina voor een gratis gesprek waar je een gesprekstijd kunt inschieten.
Ik zie je!
Esther
